Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Κι όμως...

Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια... Κι όμως στην όψη σου, στην φωνή και στο άγγιγμά σου, γυρίζω πάλι πίσω...
Σαν κομμάτι από χαρτί, με σχεδίασες, με μουντζούρωσες, με έσκισες σε χίλια κομμάτια και μ'άφησες να καώ...Κι όμως, είμαι εδώ, είσαι εκεί, πονάω και πονάς...
Τα λόγια σου, το βλέμμα σου, τα πάντα σε προδίδουν...Κι όμως ο χρόνος πίσω δεν γυρνά, τα ψέμματα δεν γίνονται αλήθειες.
Η νύχτα γίνεται μέρα, η μέρα γίνεται νύχτα... Κι όμως εσύ καταφέρνεις να κάνεις μια νύχτα να μην θέλει να ξημερώθει...

Το γυαλί εύκολα ραγίζει... Αλλά όταν ραγίσει, το ράγισμα δεν φεύγει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου