Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Φτου κι απ' την αρχή...

Είναι στιγμές που σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μας αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Ναι, καλά το κατάλαβες, κάποια μαλακία έχει γίνει και σκέφτομαι έτσι. Αλλιώς ποιο το νόημα να γράψω ο,τιδήποτε σε έναν ιστότοπο που κανείς δεν επισκέπτεται, κανείς δεν διαβάζει. Το πρώτο ποστ που είχα γράψει πριν 2 χρόνια εδώ, ήταν λόγω βαρεμάρας και λογικά κάποια ανοησία είχα κάνει και τότε.

Είμαι χαμένη στα αισθήματα, στα συναισθήματα, στις λάθος επιλογές. Αν το μετανιώνω πλέον δεν έχει καμία σημασία καθώς ό,τι έγινε έγινε, πάει και τελείωσε.
Δεν οφείλω εξηγήσεις σε κανέναν. It's my liiiifeeeee που λέει και ο my little buddy, Jon Bon Jovi. Καλά θα ήταν να καταλάβω κάποια στιγμή πώς έχω και εγώ κάποιες στραβές μέρες, κάνω και εγώ κακές επιλογές, δεν χρειάζεται να προσποιούμαι πως όλα είναι μια χαρά για να μην με χαρακτηρίσει η κάθε φαρμακόγλωσσα ξινή, ψυχρή κι ότι άλλο γουστάρει.
You know what? Δεν μετανιώνω για τίποτα. Σταματάω να ρίχνω όλες τις ευθύνες πάνω μου.

Say whatever you wanna say bitches. This is me and I won't be changing who I am for quite a while.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου