Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Oh well!

Hello this is me. Let me introduce you to my friend, Malakomagnitis! He becomes your friend with no effort at all. He just sticks with you and you can't really do anything to get rid of him! 

Κι όμως...

Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια... Κι όμως στην όψη σου, στην φωνή και στο άγγιγμά σου, γυρίζω πάλι πίσω...
Σαν κομμάτι από χαρτί, με σχεδίασες, με μουντζούρωσες, με έσκισες σε χίλια κομμάτια και μ'άφησες να καώ...Κι όμως, είμαι εδώ, είσαι εκεί, πονάω και πονάς...
Τα λόγια σου, το βλέμμα σου, τα πάντα σε προδίδουν...Κι όμως ο χρόνος πίσω δεν γυρνά, τα ψέμματα δεν γίνονται αλήθειες.
Η νύχτα γίνεται μέρα, η μέρα γίνεται νύχτα... Κι όμως εσύ καταφέρνεις να κάνεις μια νύχτα να μην θέλει να ξημερώθει...

Το γυαλί εύκολα ραγίζει... Αλλά όταν ραγίσει, το ράγισμα δεν φεύγει...

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Γιατί είναι γιορτή η 17 Νοέμβρη;

Δεν βλέπω να έπεσε καμία χούντα. Δημοκρατία σίγουρα δεν λέγεται αυτό το πολίτευμα, ένας Θεός να το κάνει, επομένως τί ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα; Την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου; Ακόμα και τώρα οι φοιτητές σαν να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα είναι. Με το παραμικρό, εξεγείρονται και τρέχουν στο κέντρο της Αθήνας για δήθεν πορείες. Ίσως λέω χαζομάρες, αλλά πραγματικά δεν βλέπω κανένα λόγο να είναι η σημερινή ημέρα γιορτή για τα σχολεία και ημέρα αργίας.

:/

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Φτου κι απ' την αρχή...

Είναι στιγμές που σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μας αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Ναι, καλά το κατάλαβες, κάποια μαλακία έχει γίνει και σκέφτομαι έτσι. Αλλιώς ποιο το νόημα να γράψω ο,τιδήποτε σε έναν ιστότοπο που κανείς δεν επισκέπτεται, κανείς δεν διαβάζει. Το πρώτο ποστ που είχα γράψει πριν 2 χρόνια εδώ, ήταν λόγω βαρεμάρας και λογικά κάποια ανοησία είχα κάνει και τότε.

Είμαι χαμένη στα αισθήματα, στα συναισθήματα, στις λάθος επιλογές. Αν το μετανιώνω πλέον δεν έχει καμία σημασία καθώς ό,τι έγινε έγινε, πάει και τελείωσε.
Δεν οφείλω εξηγήσεις σε κανέναν. It's my liiiifeeeee που λέει και ο my little buddy, Jon Bon Jovi. Καλά θα ήταν να καταλάβω κάποια στιγμή πώς έχω και εγώ κάποιες στραβές μέρες, κάνω και εγώ κακές επιλογές, δεν χρειάζεται να προσποιούμαι πως όλα είναι μια χαρά για να μην με χαρακτηρίσει η κάθε φαρμακόγλωσσα ξινή, ψυχρή κι ότι άλλο γουστάρει.
You know what? Δεν μετανιώνω για τίποτα. Σταματάω να ρίχνω όλες τις ευθύνες πάνω μου.

Say whatever you wanna say bitches. This is me and I won't be changing who I am for quite a while.